OD CHERRY BUTTOM DO RICHWOOD
Aż do około 1900 roku obszar ten był znany pod nazwą Cherry Buttoms. Gdy w okolicy na skalę przemysłową odkryto bogate zasoby węgla kamiennego i drewna, Cherry Buttom zostało przemianowane na Richwood. Liczba ludności szybko wzrastała, w miarę wydobywania bogactw naturalnych z okolicznych wzgórz.
Krajobraz okolic Richwood, foto: Sr. Phyllis Carpenter SAC
CALVIN Amos został tam przysłany przez spółkę drzewną z Randolph Co. w 1899 r. Był księgowym w sklepie firmowym kompanii drzewnej Richwood Lumber Co. Jego żona, CAROLINE {HOPE} AMOS, dołączyła do niego w następnym roku. Caroline był jedyną katoliczką w okolicy. Pierwsza Msza św. została odprawiona w Richwood w ich domu w 1902 roku. Calvin najwyraźniej pozostał protestantem do końca życia, gdyż został pochowany na cmentarzu Kościoła Episkopalnego w Maryland w 1911 r. Carolyn dożyła aż do 1941 roku i po śmierci został pochowana na cmentarzu katolickim w Maryland, u boku rodziców.
Kościół św. Józefa, Opiekuna św. Rodziny, szpital Sacred Heart na drugim planie (zdj. John Collier dla www.richwooders.com)
RICHARD M. Dyer wykupił ziemię dla kościoła w 1905 roku. Był irlandzkim imigrantem. Wiadomo o nim, że w 1910 roku mieszkał w Richwood na ul. Oakford Ave. Posiadał swój dom i pracował na własny rachunek, zajmując się ogólnie handlem.
Oakford Avenue, 1900 r. (foto: www.richwooders.com)
W roku 1914 Państwo Dyer zasponsorowali umeblowanie pokoju w nowym szpitalu Sacred Heart. Richard najwyraźniej zniknął ze spisu powszechnego pomiędzy 1910/20. Podobnie jak jego żona, Annie E., w 1920 roku figurują w spisie powszechnym w Waszyngtonie. Annie była drugą żoną Richarda Dyer, nie była matką jego dzieci. Jego dwaj synowie wstąpili do wojska, a następnie ożenili się i założyli rodziny w innych rejonach West Virginia.
Kościół istnieje od 1905 roku, mając za patrona św. Józefa, Opiekuna Świętej Rodziny. Ks. Nicholas Hengers i jeden świecki nauczyciel uczyli w szkole od 1909 aż do przybycia sióstr pallotynek w 1912 roku. Według spisu z 1910 r., ks. Hengers mieszkał w Richwood przy ul. Greenbrier View Road i przy View St. (na prawo od Mapple St.), jego wikarym był ks. Augusta M. Bellward. W 1920 roku w spisach widnieje jako zameldowany na ul. Oakford Ave, prawdopodobnie w tym samym miejscu, gdzie był w 1910 roku, gdyż ul. Oakford Ave. przechodzi w ul. View St po przejściu przez most Cherry River. Siostry są wymienione w spisie jako mieszkanki następnego domu.
Kościół pw. Świętego Józefa, Opiekun Świętej Rodziny w Richwood. Stan aktualny. Foto: Sr. Phyllis Carpenter SAC
NA KOŃCU ŚWIATA
Siostry wyjechały ze Stella Niagara 19 sierpnia i dotarły do Richwood 21 sierpnia 1912 roku. Podróż pośród wzgórz, dolin, rzek, miast i wiosek, całe dnie w pociągu, trwała w nieskończoność. Istnieje zapis, że siostrom wydawało się, że są już na krańcu świata. Po dotarciu na miejsce w swoim małym klasztorze siostry zastały dziwne meble, a mianowicie cztery fotele na biegunach, które były nieznanym dla nich luksusem.
Główna ulica w Richwood w 1914 r. (zbiory: Dona Tinnel na www.richwooders.com)
Siostry cieszyły się, mogąc gościć w domu wiele sióstr, gdyż wszyscy przyjeżdżali do Richwood. Nawet siostry skierowane na misje do Hondurasu zatrzymały się tutaj, miejsce to bowiem pełniło wówczas rolę centrum Amerykańskich Misjonarek.
W październiku 1918 roku, grypa „hiszpanka” zaatakowała USA, pochłaniając wiele ofiar. Wszystkie szkoły, kościoły i budynki publiczne zostały zamknięte. Całe rodziny znalazły się pod opieką szpitala Scared Heart. Ss. Brigitta Semmler, Priska Hess i Scholastyka Urban też zaraziły się wirusem, na szczęście wszystkie wyzdrowiały. Szkoły ponownie otworzono w dniu 9 listopada 1918 roku. (Kronika Richwood)
Patron szpitala Sacred Heart w Richwood, foto: s. Phyllis Carpenter SAC
Szkoła i internat dla dzieci świetnie prosperowały. Siostry bardzo były zaangażowane w pomoc zarówno dzieciom pochodzenia miejscowego, jak i dzieciom imigrantów. 25 marca 1920 r. siostry kupiły za 1000 USD drewniany domek z ogrodem zaraz obok klasztoru, gromadząc tam dzieci, gdyż pacjenci razem z bardzo żywymi dziećmi pod jednym dachem szpitala nie było najlepszym zestawieniem. (Archiwa: Deed Bk 8, s. 475; Notatka pod nazwiskiem biskupa Donahu: „Te żywe dzieci zakłócały czasami spokojną atmosferę. Dom został poświęcony Matce Najświętszej, a dzieci powierzone Jej opiece.” (Richwood Kronika)
Potrzeba otworzenia szpitala w Richwood pojawiła się u samego początku powstania miasta. Przełomowym dniem miał się okazać 23 czerwca 1913 roku. Siostry wyruszyły w teren do obozowisk i wiosek, by zebrać pieniądze na nowy szpital. Podróż do obozowisk wiązała się z jazdą „automobilem szynowym”, jak nazywano wówczas pierwszą kolej.
Szpital Najświętszego Serca (Sacred Heart Hospital) w 1914 r. (Zbiory: Dona Tinnel dla www.richwooders.com)
Później, w 1925 roku, podczas zbierania funduszy dla klasztoru, zepsuł się jeden z wagonów, i siostry zmuszone były spędzić noc w obozie drwali. Podczas tej wyprawy siostry zebrały ponad 70 dolarów. Obozowiska dla drwali rozlokowane były w zalesionej okolicy. Ponieważ ludzie mieli możliwość dojazdu do pracy, istniały tylko prowizoryczne kwatery bez wody bieżącej.
I wojna światowa był trudna dla niemieckich pallotynek. W 1918 r. na zlecenie rządu, wszyscy Niemcy mieszkający w Stanach Zjednoczonych musieli się zarejestrować w Departamencie Stanu w Waszyngtonie. Brak rejestracji skutkował pozbawieniem wolności. Zdjęcie i odciski palców każdej siostry trzeba było przekazać do Waszyngtonu. Siostry podróżując musiały mieć zawsze przy sobie kartę rejestracyjną.
11 listopada 1918 roku wojna się skończyła, zawarto rozejm. Dzwony kościelne biły przez godzinę. Siostry cieszyły się, że wojna się skończyła, ale mówiły też: „żal nam naszych pokonanych Niemiec”. (Richwood Kronika)
W 1920 uprzedzenia narosły. Ludzie zgromadzili się na zalesionym terenie poniżej szpitala wykrzykując: „Precz z Niemcami!” Kiedy im powiedziano, że biskup jest właścicielem nieruchomości, a nie siostry, tłum się rozszedł, ale siostry bardzo się przestraszyły. (Spisy nieruchomości w Richwood w sądzie hrabstwa można znaleźć pod hasłem „Biskup Donahue”)
U początków istnienia, Sacred Heart Hospital prowadził szkołę pielęgniarską. Z okresu 1920-1933 można wymienić nazwiska 14 dyplomowanych pielęgniarek, absolwentek szkoły. S. Carola Jehle była dyrektorką szkoły do roku 1924; s. Adelaide Powlaszewski – do 1933 roku.
Rejestr dyplomowanych pielęgniarek z dwóch szpitali w Richwood w okr. 1911-1933, pośród nich siostry pallotynki (www.richwooders.com)
W 1921 r. zaplanowano powiększenie Sacred Heart Hospital. Budowę prawego skrzydła i aneksu ukończono we wrześniu 1921 roku. Mieściło się tam laboratorium i pracownia rentgenowska.
W 1930 r. s. Maximilliana Blumb (1900-1972) pracowała w pralni do późna, ponieważ energia elektryczna była bardzo limitowana, ze względu na zapotrzebowanie fabryk w ciągu dnia. Operacje chirurgiczne i praca w pralni musiały być wykonywane w nocy. Szpital miał nowy magiel i pewnej nocy siostra kończyła już maglowanie do prasowania, kiedy jej ręka znalazła się w maszynie, w wyniku czego trzeba było ją amputować. W tamtym czasie urządzenia były dość prymitywne, o wypadek nie było trudno.
Wielka powódź w 1932 r. (dla www.richwooders.com – zdj. użyczył Stanley Smith)
S. Lamberta Berg wspominała o powodzi w Richwood, która sięgnęła aż szpitala. Opowiadała, że wtedy „kijami odganiali węże”. (Huntington – infirmeria, wywiady)
Witraż z Pallottim z kaplicy szpitala Najśw. Serca w Richwood (foto: s. Francesca Lowis SAC)
Wielki kryzys gospodarczy i wyczerpanie zasobów naturalnych wywarły swoje piętno na mieście, mimo to nowy szpital został zbudowany w 1950 roku na miejscu starej garbarni.
Nowy szpital Sacred Heart wybudowany w 1950 r. (Kolekcja pocztówek: Paul Greathouse dla www.richwooders.com)
Z powodu braku sióstr do prowadzenia dzieła, siostry z żalem opuściły Richwood w 1988 roku.
0
