To właśnie modlitwa Jezusa stała się dla św. Wincentego Pallottiego szkołą jego modlitwy. Nasz Założyciel był przekonany o tym, że każdego dnia trzeba przychodzić do Jezusa i prosić: „Panie, naucz nas się modlić”. Pallotti w swoim życiu poczytywał sobie to za obowiązek, aby poświęcać określone godziny dnia na modlitwę i medytację. O św. Wincentym można powiedzieć, że był człowiekiem wytrwałej, nieustannej modlitwy i kontemplacji. Modlił się wszędzie. Jego zapiski duchowe zawarte w „Lumi” (Opere Complete, X) są rzeką modlitw, które nie opierają się na słowach i płytkich doznaniach, ale rodzą się z głębi duszy i wyrażają najgłębsze doświadczenia wewnętrzne i uczucia. Całe jego życie było modlitwą, a każdy jego czyn świadomym i zamierzonym uwielbieniem Boga.
Możemy zauważyć, że duchowość nie polega na spełnianiu pobożnych praktyk, ale na przemianie całego życia jaka dokonuje się na modlitwie i kontemplacji Słowa Bożego. Tylko wtedy miłość Boga, jakiej doświadczamy na modlitwie, będzie widoczna w naszych działaniach dla dobra bliźnich.
Św. Wincenty przeżywa swoją modlitwę zatopiony całkowicie w Bogu. Módlmy się razem z nim: „Boże mój, w każdym momencie żywisz mnie Twoją Mądrością i niweczysz moją niewiedzę. Napełniasz mnie Twoim niedostępnym Światłem i niszczysz wszystkie moje ciemności. Żywisz mnie Twoją nieskończoną Doskonałością i niszczysz we mnie wszelką niedoskonałość. Żywisz mnie Twoim nieskończonym Bytem i niweczysz całe me straszliwe życie, moją istotę godną pogardy człowieka grzesznego i, cudem Twojego Miłosierdzia, po tym jak nieskończenie wiele razy zasługiwałem na to, aby utracić Boga na zawsze, sam Bóg, wraz z całą swoją Naturą, Osobami i Przymiotami staje się cały mój, staje się moim pokarmem i karmi mnie zawsze, aby przemienić mnie w całego siebie i sprawić, abym zjednoczył się z Nim. A zatem, ja cały w Bogu, i Bóg cały we mnie: przez to, że jest wieczny sprawia, że mogę osiągnąć każdy czas, przez to że jest nieogarniony sprawia, że mogę być w każdym miejscu jako wieczny i zanurzony w Nim. O Cudzie, O Miłosierdzie!” (por. OOCC X, s. 696-697).
BAD, 11.2007
