Czwartek, 30 czerwca
„Ileż razy w ciągu tych pierwszych miesięcy Jubileuszu, słyszeliśmy o uczynkach miłosierdzia! Dziś Pan zachęca nas do dokonania poważnego rachunku sumienia. Warto bowiem, byśmy nigdy nie zapominali, że miłosierdzie nie jest słowem abstrakcyjnym, ale stylem życia. Człowiek może być miłosierny, lub niemiłosierny. Jest to styl życia. Postanawiam żyć jako człowiek miłosierny lub jako człowiek niemiłosierny. Czym innym jest mówienie o miłosierdziu, a czym innym jest życie miłosierdziem” – tymi słowami papież Franciszek rozpoczął dziś katechezę podczas Audiencji Generalnej na Placu św. Piotra, w której również uczestniczyłyśmy.
Niezapominane wrażenie i ogromną radość zostawił na nas czas, w którym zgromadziłyśmy się wokół Ojca Świętego wraz z ogromną liczbą pielgrzymów z całego świata: młodych seminarzystów z Libanu i Syrii, wielu osób konsekrowanych, rodzin i parafii. Otwartość, życzliwość, serdeczność, entuzjazm wiary – był świadectwem, że Ewangelia jest dla wszystkich, a „ miłosierdzie ma oczy, aby widzieć, uszy, aby słyszeć, ręce, by stawiać na nogi”. „Kto nie żyje, by służyć, nie służy, aby żyć” – powiedział papież.
Podczas sesji popołudniowej gościłyśmy ks. Pier Luigi Nava SMM, który podjął temat : Re – organizacja Zgromadzenia. Misja jako wizja przyszłości. Temat dotyczył instytucjonalnej organizacji instytutów życia konsekrowanego jako realizacji uniwersalnej misji w Kościele „communio ecclesiarum”. Punktem wyjścia swojego wystąpienia Ksiądz uczynił fragment Dziejów Apostolskich (Dz 13). Prezentując również szeroki kontekst sytuacji zgromadzeń zakonnych dziś (m. in. wielokulturowość i międzynarodowość) oraz odwołując się do dokumentów Kościoła (Evangelii Gaudium, Spe Salvi, Communionis notio, Rozpocząć na nowo od Chrystusa, Vita Consecrata itp.) i wynikającą z nich konieczność przeorganizowania struktur, między innymi zwrócił uwagę na:
- Zależności między charyzmatem, misją i organizacją zgromadzenia. Re – organizacja zawsze pozostaje w służbie wspólnoty i misji, czyli „dzieła, do którego powołał nas Pan” (por. Dz 13, 2), którym niezmiennie pozostaje głoszenie Zbawienia. Misja to przestrzeń w charyzmacie, czyli w Bożym darze, którym dzielimy się z innymi, który dany jest dla wspólnoty. Tym samym re – organizacja to miejsce darmowej łaski. Misja w danym kraju, danej prowincji, regii i delegaturze wiąże się z kulturą tego kraju i tej jednostki. Grozi jej jednak niebezpieczeństwo, że będzie odnosić się do samej siebie. Tymczasem misja jest powszechna, a re – organizacja idzie z wnętrza Kościoła.
- Sposób rozumienia i sprawowania władzy, która nie pochodzi od świata cywilnego, ale jej źródłem jest Ewangelia. Kierunek na przyszłość, jaki wyłania się z obecnej sytuacji, to nowy model organizacji i nowy model sprawowania władzy. Polega na powrocie do misji oraz dzieleniu się zasobami i władzą w służbie komunii. „Nie można iść ku przyszłości w rozproszeniu” (Rozpocząć na nowo od Chrystusa, 30).
- Wskazówki na przyszłość: to rozpalenie charyzmatu, ponieważ charyzmat to uświadomienie sobie powodów do życia nowym życiem. Motywacja wyrasta z korzeni łaski. Kolejna wskazówka to uczynić elastyczność systemu, ponieważ skostniały system prowadzi do monopolizacji. Mówimy wtedy „to są moje siostry, nasze szpitale, nasze dzieła”, a tymczasem misja i dzieło, do którego powołuje nas Pan, to głoszenie Zbawienia, które ma charakter powszechny. Zarządzanie we wspólnocie zakonnej powinno odbywać się więc nie z pozycji mocy, ale wspólnoty, ponieważ „chodzi raczej o dary Ducha włączone w ciało Kościoła, skierowane ku centrum, którym jest Chrystus” (EG 130).
