„Pragniemy zaprosić Waszą wspólnotę do naszej parafii Dakar, w diecezji Morogoro – powiedział ks. Drazan Klapez. Potrzebujemy Waszej pomocy szczególnie w dziedzinie rozwoju edukacji, zwłaszcza wśród plemion pasterskich objętych naszym duszpasterstwem”. To specjalne zaproszenie Księdza proboszcza zostało do nas skierowanie w dniu Bożego Narodzenia w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia.
Tutaj w Tanzanii wszystkie czułyśmy, że jest to wyjątkowy dar i wyjątkowe zaproszenie. Jak możemy odmówić pomocy tym ludziom z plemienia Masajów, którzy jeszcze nie słyszeli Ewangelii, tym kobietom i dzieciom, którzy potrzebują edukacji? Zdawałyśmy sobie sprawę, że nie będzie łatwo rozpocząć nową misję i będzie się ona wiązała z wieloma trudnościami i ogromnym poświęceniem, ale wiedziałyśmy też, że to dzieło Boga. Wierzymy, że to właśnie, poprzez swoje przesłanie, zaprasza nas sam papież Franciszek. Było to również w centrum naszej modlitwy i refleksji od ostatniego miesiąca.
W lutym 2017 r. rozpoczęłyśmy naszą nową misję w parafii Dakawa. Zostały tam posłane dwie nasze Siostry: s. Veronica Ghuliku i s. Theresia Gurti. Początkowo Siostry zamieszkały w parafialnym domu gościnnym i rozpoczęły pracę w przedszkolu parafialnym, a wkrótce w szkole w Magogo.
Większość mieszkańców tego regionu to Masajowie, plemię znane na całym świecie z silnej kultury i tradycji. Masajowie to głównie koczownicy o bardzo niskim poziomie edukacji, którzy przywiązują bardzo dużą wagę do bydła, kóz i owiec. Krowy są ważniejsze niż ludzie! Jedna z naszych Sióstr opowiedziała zdarzenie: „Pewnego dnia spotkałyśmy młodego Masaja, który powiedział nam, że jeśli kiedykolwiek natrafi na człowieka i krowę walczących o życie, najpierw uratuje krowę! Kiedy zapytałyśmy dlaczego, odpowiedział, że człowiek zawsze może się urodzić, ale krowa jest bardzo droga, żeby ją kupić”.
Bez formalnego szkolnictwa społeczeństwo stoi w obliczu wielu wyzwań, które można przezwyciężyć tylko poprzez zapewnienie właściwej edukacji. Większość Masajów jest inteligentna i ma pragnienie studiowania, ale niektóre z ich zwyczajów pozbawiają ich prawa do wykształcenia. Jedna matka powiedziała nam, że zadaniem pierwszego i drugiego chłopca jest dbanie o bydło, jedynie trzecie dziecko może chodzić do szkoły. Większość dzieci nie jest jednak wysyłana do szkoły, a ich główne zadanie polega na zajmowaniu się wypasaniem zwierząt.
Od maja nasze Siostry mieszkają w wiosce Magogo, która znajduje się 8 km od głównej drogi w głąb buszu. Mieszkają w małym domku, który proboszcz wybudował dla stróża doglądającego odwiert. Nasze apostolstwo zmienia się z dnia na dzień i zależy m.in. od pory dnia. Siostry podejmują następujące zadania:
- Uczestniczą w spotkaniach małych wspólnot, gdzie modlą się razem dwa razy dziennie.
- Odwiedzają ludzi, aby móc lepiej ich poznać i wysłuchać oraz dowiedzieć się więcej o ich obawach i troskach. Szczególnie w odniesieniu do matek i wdów. Są to kobiety, które doświadczyły wczesnych i wymuszonych małżeństw. Siostry były bardzo zdziwione jak wiele matek jest wdowami. Ze względu na rozpowszechnioną poligamię, kiedy mąż umiera jego żony często pozostają bez żadnej pomocy i ochrony.
- Siostry prowadzą również nieformalne zajęcia z młodymi Morani. To młodzi mężczyźni, którzy chcą uczyć się czytać i pisać. Niektórzy rodzice napotykają wiele trudności z czytaniem listów wysyłanych przez nauczycieli ze szkoły. Muszą chodzić od domu do domu, szukając kogoś, kto by im przeczytał informacje dotyczące ich dzieci.
- Spotykają się także z młodymi matkami, ucząc ich czytania i pisania. Niektóre kobiety mają telefony komórkowe, ale nie wiedzą jak dzwonić do przyjaciół i mężów, ponieważ nie znają cyfr. Wiedzą tylko jak nacisnąć przycisk odpowiedzi. Czasem dzielą się z Siostrami swoimi trudnościami, jakich doświadczają z powodu wczesnych i niechcianych małżeństw. Ich rozmowy kończą się często późną nocą. Masajskie kobiety chciałyby, aby ktoś zapewnił im odpowiednie zajęcia, na których mogłyby nauczyć się czytać i pisać.
- Siostry poświęcają również czas, aby odwiedzić ludzi chorych i starszych w ich domach, które składają się z prostej konstrukcji z drewnianych patyków i gliny oraz z pokrytego trawą dachu. Obecnie Siostry opiekują się także dwiema dziewczynkami, zabierając je również do siebie na noc, aby zapobiec ich ujęciu i zmuszeniu do niechcianego małżeństwa. 15 – letnia dziewczyna, Deborah, jest przeznaczona mężczyźnie, który ma już pięć żon. 13 – letnia Juliana jest ścigana przez trzech młodych mężczyzn, z zamiarem porwania, ponieważ jeden z nich chce ją poślubić.
S.Theresa, przy pomocy maszyn rolniczych z parafii, rozpoczęła uprawę ogrodu. Na dużym obszarze posadziła już słoneczniki i przygotowała ogródek na warzywa. Siostra powiedziała, że Masajowie nie potrafią jej w żaden sposób pomóc, ponieważ nie znają się na uprawie ziemi i na ogrodnictwie. Siostra stara się ich uczyć.
Nasz przyjaciel z Włoch, ks. Drazan przygotował już plan budowy domu zakonnego dla Sióstr. Wykopane są już fundamenty oraz pozyskiwane są fundusze na potrzeby projektu.
Tak więc nasze Siostry, doświadczają trudnej codzienności życia w buszu, pomagając ludziom z plemienia Masajów.
S. Mary McNulty SAC
