Ewangelizacja celem obchodów Oktawy Epifanii
Św. Wincenty Pallotti uważał, że Oktawa Epifanii jest jedną z najbardziej świetlanych Tajemnic naszej Wiary (OOCC I, s. 247). Był on przekonany, że jej obchody są ponownym odrodzeniem chrześcijan w wierze. Nie zadowalał się zwykłymi obchodami Epifanii, ale zapraszał wszystkich do uczestnictwa w tym szczególnym wydarzeniu, podczas którego każda osoba miała mieć swój wkład na miarę możliwości (por. OOCC III, ss. 337-338). Ponadto przynaglał ludzi do propagowania Oktawy, gdzie się tylko da, bez ograniczania się do określonych miejsc. Pisał: I powinniśmy świętować ją nie tylko w kościołach, w których działają Prokury Pobożnego Zjednoczenia, ale, jeśli to tylko możliwe, we wszystkich wspólnotach (OOCC III, s. 339). I tak, jak poganie byli zaproszeni w osobach Mędrców do adorowania Króla Żydów i ofiarowania Mu darów, tak wszyscy powinni się na nowo odrodzić, czyniąc uważnie i stale świętą „odnowę” ducha w poszukiwaniu Jezusa Chrystusa, aby był On poznany, kochany i uwielbiany, i aby cały rodzaj ludzki odwzajemnił Jego nieskończoną Miłość (por. OOCC III, ss. 446-447).
Poprośmy Ducha Świętego, by ożywił naszą wiarę i rozpalił miłość, abyśmy w chrześcijańskich realiach naszego życia głębiej zrozumieli tę apostolską intuicję Pallottiego i w twórczy sposób zaangażowali się w jej przeżywanie.
Przyjdź, Duchu Święty! Zabierz sprzed naszych oczu zasłonę, abyśmy mogli wyznać, że Jezus jest Panem: Bóg stworzył człowieka z miłości, z miłości stał się Pielgrzymem naszych ulic, z miłości ukrzyżowany i zmartwychwstały, z miłości do nas.
Duchu Święty, przyjdź! Daj nam pragnienie Słowa Bożego, pragnienie czyniące nasze serca otwartymi na Światło, pokornymi i gotowymi do słuchania, wytrwałymi w poszukiwaniu Prawdy, która jest ukryta na każdej stronie Pisma Świętego.
Duchu Święty, przyjdź! Przynaglij nas do modlitwy na kolanach przed Jezusem Eucharystycznym, aby adorować i tęsknić za Chlebem, który stał się Żywą Miłością, abyśmy pozwolili, aby On uczynił nas także żywą Miłością.
Duchu Święty, przyjdź! Uczyń nas zdolnymi do żałowania za grzechy, do radosnego przyjmowania przebaczenia, do uciekania się w ramiona Maryi, aby uczyć się odpowiadać „Tak”, jak Ona i śpiewać Jej Magnificat. Przyjdź, Duchu Święty i poślij nas na drogi naszego świata.
Obchody Oktawy Epifanii uprzywilejowanym świadectwem tożsamości apostolskiej, przekazanej nam przez św. Wincentego Pallottiego
Wincenty Pallotti czytał stronice historii swoich czasów i wskazywał na najbardziej naglące potrzeby. On sam po zapoznaniu się z nimi natychmiast zabierał się do pracy! W detalach znał wszelkie zło, które opanowało współczesne mu społeczeństwo i na wszelkie sposoby zaangażował się, aby tworzyć miejsca gdzie będzie panować światło i dobroć.
Obchody Oktawy Epifanii były jedną z wielu apostolskich strategii, która w tamtych czasach wkroczyła w serce Rzymu i nadal jest ona przestrzenią intensywnej ewangelizacji. Jako członkowie ZAK- u, pragniemy podzielić się doświadczeniem obchodów Oktawy Epifanii, którą przeżywamy w naszym mieście Riposto na Sycylii. Kiedy na początku poznaliśmy bliżej Rodzinę Pallotyńską nie rozumieliśmy głębokiego znaczenia obchodów Oktawy Epifanii, tak bardzo pożądanej przez św. Wincentego. Dziś, kilka lat po złożeniu Aktu Zaangażowania, Apostolskiego widzimy, że jest to czas, w którym tak upragniona przez św. Wincentego apostolska tożsamość realizuje się w całej swej pełni. To jest chwila, w której – być może bardziej, niż w każdej innej – jesteśmy wezwani do odnowienia w nas i w innych ludziach obrazu i podobieństwa do Boga, na które zostaliśmy stworzeni. W ten sposób pomagamy wszystkim, których spotykamy bardziej świadomie przeżywać wiarę.
Każdego roku obchód Oktawy rozpoczynamy 5 stycznia i trwa on do 13 stycznia. Poza różnymi godzinami liturgicznej celebracji, podczas dnia odbywają się spotkania formacyjne w różnych grupach wiekowych. Oczywiście motto, które nas prowadzi, to wezwanie św. Wincentego, by „Ożywiać wiarę i rozpalać miłość”: stąd kluczowym elementem obchodów Oktawy jest Ewangelizacja. Wszystkich ożywia pragnienie niesienia przesłania o zbawieniu i „Dobrej Nowiny” o szalonej miłości Bożej do każdego stworzenia. Dlatego też udajemy się do różnych szkół w Riposto, aby dać świadectwo, zaproponować kilka filmów, które pobudzą do refleksji lub po prostu podzielić się z ludźmi naszym doświadczeniem życia i wiary. Zawsze staramy się przekazać naszym rówieśnikom, że wiara nie jest czymś dla starszych, jak skłonni bylibyśmy uwierzyć. Wręcz przeciwnie: ona może i musi być przeżywana z radością i entuzjazmem, które są charakterystyczne dla naszej grupy wiekowej.
W czasie Oktawy odwiedzamy także Domy Opieki, gdzie opuszczeni starsi ludzie często mają samotność jako jedyną towarzyszkę swego życia. Inne dni są przeznaczone na odwiedziny chorych, tak że każdy z nich może odczuć – chociażby w zwykłej pogawędce – że Bóg uczestniczy w cierpieniu, przez które przechodzą. Ponadto organizujemy Spotkania słuchania Słowa Bożego (też w innych okresach liturgicznych takich, jak Adwent czy Wielki Post). Te spotkania wciągają także naszych przyjaciół, krewnych i sąsiadów. Tutaj możemy doświadczać ducha „Wieczernika” tak bliskiego naszemu Założycielowi.
Kulminacją akcji ewangelizacyjnej jest czuwanie nocne na które zaproszeni są szczególnie ludzie młodzi, zwane „Światło w nocy” (one także organizowane są podczas letnich obozów). Podczas czuwania wychodzimy na ulice i proponujemy młodym ludziom alternatywny sposób na spędzenie sobotniego wieczoru. Zapraszamy ich do kościoła, gdzie trwa wystawienie Najświętszego Sakramentu, i prosimy aby poświęcili chociaż pięć minut swego czas na spotkanie w swoim sercu z Jezusem. Zawsze bardzo porusza nas widok drzwi kościoła otwartych do późna w nocy: to bardzo symboliczny obraz. Na tych samych placach i ulicach, gdzie często rozpowszechniana jest śmierć bądź doświadcza się wielu nadużyć, te drzwi prowadzą do szczęścia, te drzwi, otwarte na „nocny świat”, są niemal jak ramiona Ojca, który nigdy nie przestaje czekać na wszystkie swe dzieci.
Na zakończenie Oktawy odbywa się między-parafialne spotkanie wielu wspólnot młodzieżowych, które działają w poszczególnych parafiach Riposto. Od wielu lat współpracujemy, aby połączyć nasz duchowy i twórczy potencjał (dokładnie tak, jak pragnął Pallotti), porzucając każdą formę zamknięcia się w sobie, a oddychając mocą Jedności. Dzięki temu nowemu impulsowi na zakończenie obchodów gromadzimy się razem, aby przeżyć na zakończenie dni Oktawy uroczystą celebrację Mszy Świętej oraz spektakl, podczas którego uczestnicy otrzymują przesłanie.
„Apostolstwo Katolickie, czyli Pobożne Zjednoczenie dla pomnażania, rozkrzewiania i obrony katolickiej wiary” (OOCC IV, ss. 137-140; WP I ss. 52-53; fragmenty)
Krótko mówiąc, przystąpienie do Apostolstwa Katolickiego łączy się z poświęceniem się pracy zmierzającej do ożywiania na nowo wiary i pobożności w kraju ojczystym, rozszerzania jej w najbardziej odległych stronach obydwu półkul ziemi, by Przenajdroższa Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa wszędzie przynosiła swój owoc, wreszcie, by rozpowszechniać owoce Odkupienia oraz poznanie i cześć Jego Najświętszego Imienia.
Zapisanie się do Dzieła Apostolstwa Katolickiego pociąga za sobą niejako zobowiązanie się Bożego miłosierdzia do zsyłania obfitszych błogosławieństw i łask na uczestników jego oraz do udzielania dobrodziejstw świętej wiary tak wielu narodom pozbawionym pomocy duchowej, a potrzebującym jej, które jak opuszczone dzieci daremnie proszą, by im ktoś łamał i rozdzielał chleb ewangeliczny, którego głód odczuwają. (…) Streszczając się, trzeba powiedzieć, że przystąpienie do Zjednoczenia łączy się z usilną troską o jak największą chwałę Boga, o zbawienie wieczne bliźnich oraz o zapewnienie własnego zbawienia. (…)
Jesteśmy przekonani, że wszystkie serca prawych katolików, że wszyscy prawdziwie gorliwi ludzie, którym leży na sercu zbawienie bliźniego oraz chwała Boga i świętego Imienia Jezusa Chrystusa, odpowiedzą również z gorliwością i szlachetnością na to wezwanie skierowane do ich wiary i miłości, że ochotnie przystąpią do Dzieła tak pobożnego i owocnego i będą je gorliwie popierali, odważnie bronili i wspomagali wszystkimi środkami, jakie leżą w ich mocy.
Pytania do refleksji:
– Czy jesteśmy gotowi do wejścia na drogę jaką podejmował Pallotti?
– Czy jesteśmy świadomi, że do nas należy podjęcie pierwszego kroku w dzisiejszym społeczeństwie?
– Czy jesteśmy w stanie nie poddawać się i stawiać czoło ciężkiej pracy ewangelizacyjnej?
Modlitwa:
Panie Jezu, w chwilach słabości któregokolwiek z naszych braci czy sióstr, uwolnij nas od postawy samowystarczalności, od każdej formy „purytanizmu” i od lęku przed „pobrudzeniem sobie rąk”. Obdarz nas zdolnością do tworzenia „sieci” ochrony i solidarności, czyniąc nas zwyczajnych towarzyszy drogi, dla każdego człowieka którego spotykamy. Zapewne nie uda nam się rozwiązać jego nieszczęśliwych sytuacji i bolączek życia, ale część naszej drogi możemy przebyć razem, w świadomości że także i my jesteśmy obciążeni kruchością i usilnie potrzebujący Twego łaskawego miłosierdzia oraz ojcowskiej czułości.
Młodzi i dorośli członkowie wspólnoty ZAK – Królowa Apostołów, z Lokalnej Rady Koordynacyjnej w Riposto (Sycylia)
„Być apostołem dzisiaj”, styczeń 2014
____________________________________
Segretariato Generale, Unione dell’Apostolato Cattolico
Piazza San Vincenzo Pallotti 204, Roma, Italia uac@uniopal.org
