W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, z wdzięcznością Bogu, świętowałyśmy profesję wieczystą naszych sióstr: s. Eliasii Joseph, s. Gemy Tarimo. s. Letsii Herman, s. Marthy Felix i s. Pudensiany Melanio oraz srebrny jubileusz naszych pierwszych sióstr z Tanzanii: s. Elionory Calist, s. Mariany Hai, s. Marthy Ayaqoda i s. Theresii Gurti. Mszy świętej w parafii Chrystusa Króla w Siuyu przewodniczył ks. Edward Mapunda, biskup Singidy. Było to historyczne wydarzenie w Prowincji Królowej Pokoju, ponieważ świętowaliśmy pierwsze owoce działalności misyjnej w Tanzanii. Jesteśmy bardzo wdzięczne Bogu za dobrą pracę wykonaną przez nasze siostry pionierki: s. Mary McNulty, s. Stellę Barelli, s. Hedwig Kaiser, s. Jucundę Kutsch i s. Rosemarie Steinbach, które miały odwagę rozpocząć misję w Tanzanii w 1990 roku.
Jubileusz naszych pierwszych sióstr jest wielkim błogosławieństwem dla naszej prowincji i całego Zgromadzenia. Świętujemy dar ich powołania i wytrwania w życiu zakonnym. S. Marie Claire Mukeshimana, w imieniu Przełożonej Generalnej s. Josephiny D’Souza, wręczyła błogosławieństwo Ojca Świętego Franciszka siostrom, które złożyły śluby wieczyste oraz naszym Jubilatkom. Przypomniała również siostrom, że profesja wieczysta i świętowanie srebrnego jubileuszu jest znakiem miłości i wezwaniem, by wciąż czynić Jezusa centrum swego życia. W ten sposób siostry otrzymały mocną zachętę do dalszego pogłębiania intymnej relacji z Panem. Świętowanie jubileuszu to uświadomienie sobie, że Bóg jest centrum naszego życia poprzez służbę i odpowiedzialność wobec Niego. To bycie wdzięcznym Bogu.
W homilii biskup Edward Mapunda podkreślił, że obchodzenie Jubileuszu jest czasem refleksji nad naszym powołaniem i walką o świętość. To poprzez dobre przeżywanie życia zakonnego staramy się dążyć do doskonałości. Bp Mapunda zaprosił Jubilatki świętujące 25 lat życia zakonnego do refleksji nad swoim oddaniem Panu Bogu i nad tym, jak udało im się żyć w ubóstwie, czystości i posłuszeństwie.
Dalej stwierdził, że dwadzieścia pięć lat życia zakonnego pokazuje, iż siostry pokonały wiele wyzwań, które wzmocniły ich wiarę, ponieważ wyzwania są częścią naszego życia. Biskup Mapunda podkreślił, że życie zakonne jest życiem ofiary, więc pragnąc pójść za Jezusem, siostry powinny być w stanie zostawić za sobą wszystko, aby podążać za Nim. To w Jezusie Chrystusie nasze powołanie znajduje sens i z Niego czerpiemy siłę: „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4, 13). To dzięki łasce Bożej siostrom udało się żyć swym powołaniem przez dwadzieścia pięć lat. Podkreślił również, że aby przyciągnąć innych do Boga, osoby zakonne powinny przeżywać swe powołanie w radości z Chrystusem, który jest jej źródłem. Osoby zakonne powinny służyć Panu w poczuciu szczęścia.
W akcie naszej ofiarnej miłości, jako osoby konsekrowane, zostaliśmy obdarzeni przez Boga bardzo cennym darem, który musimy przechowywać z troską i wdzięcznością. Nie dzięki własnej sile stajemy się zakonnikami, ale dzięki łasce Bożej. Paweł przypomina nam, że „przechowujemy ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas” (2 Kor 4, 7). Jesteśmy więc odpowiedzialni za pielęgnowanie naszego powołania i troskę o nie. Obejmuje to troskę o nasze ciała, które są świątynią Ducha Świętego.
Ks. Biskup powiedział, że świętowanie srebrnego jubileuszu i profesji wieczystych oznacza nowy początek w życiu zakonnym. Wyjaśnił, że jest to życie w służbie Kościołowi, to praca wykonywana z pomocą Ducha Świętego. Życie zakonne jest dobrowolnym wyborem i osobistą wolą poświęcenia się Panu do końca swych dni. Jezus jest fundamentem i rdzeniem życia zakonnego. Zostawiamy wszystko, aby móc żyć w Jezusie Chrystusie. Radość życia zakonnego można odnaleźć w życiu ślubami i życiu wspólnotowym, we wspólnocie umacniamy się bowiem i wspieramy.
Tekst i zdjęcia: Sr. Ernestina Patrick SAC
Zobacz także galeria zdjęćiowa.
