Wczesnym rankiem 2 kwietnia 2024 r. rozpoczęłyśmy naszą podróż ze wspólnoty w Masaka w Rwandzie do Tanzanii, aby odbyć drugą część naszego programu formacji do misji. Ta misyjna podróż autobusem z Rwandy dla większości sióstr była jedną z najdłuższych w życiu. Od Kigali do granicy korzystałyśmy z jednego pojazdu, a po przekroczeniu tanzańskiej granicy musiałyśmy pojechać kolejnym autobusem do Kahamy. Stamtąd trzeba było wsiąść do autobusu jadącego do Singidy. Podróżowałyśmy przez cały dzień i dotarłyśmy do naszej wspólnoty w Siuyu po północy.
Odkrywanie kamieni milowych misji w Tanzanii
W czasie pobytu w Siuyu, 3 kwietnia rano, wyruszyłyśmy w odwiedziny do różnych instytucji apostolskich prowadzonych przez nasze Siostry i Księży Pallotynów. Odwiedziłyśmy Szkołę Średnią dla Dziewcząt im. Pallottiego, Centrum Rehabilitacyjne dla dzieci niepełnosprawnych oraz Parafię i Dyspanser św. Józefa. Po południu wybrałyśmy się do Sióstr Pallotynek, które pracują w Szpitalu w Makiungu należącym do katolickiej diecezji Singida. Odwiedziłyśmy także Księży Pallotynów w parafii św. Leona w Makiungu, dokąd przybyli pierwsi Pallotyni w 1940 roku i gdzie założyli swą misję. Ks. John Makabe SAC przyjął nas gościnnie i odbyłyśmy kilka rozmów z nim. Dla Sióstr Pallotynek Misjonarek w Tanzanii jest to bardzo ważna parafia, ponieważ pionierki z Anglii, które przybyły w 1990 roku do Tanzanii, 
aby założyć swą misję, zostały tu przyjęte przez księży i zamieszkały na pewien czas zanim wybudowały dom zakonny w Siuyu.
4 kwietnia rozpoczęłyśmy podróż z Siuyu do Arushy, aby kontynuować nasze warsztaty. W drodze do Arushy odwiedziłyśmy dwie wspólnoty Księży Pallotynów, tj. parafię Nangwa, która została założona w 1952 r. oraz parafię Magugu założoną w 1975 r., gdzie zjadłyśmy obiad. Spotkałyśmy się z Księżmi Pallotynami, którzy pobłogosławili nas i życzyli udanego programu formacji misyjnej. Po drodze, ku naszej radości, udało nam się zobaczyć niektóre zwierzęta żyjace w parku narodowym, między innymi zebry, jelenie i bawoły.
„Nie ma wyjścia bez pozostania z Jezusem”
Gdy dotarłyśmy do wspólnoty domu prowincjalnego, nasze siostry przywitały nas serdecznie śpiewem i tańcem. 6 kwietnia miałyśmy dzień skupienia z ks. Allanem Bukenya SAC. Tematem przewodnim było „Powołanie do misji i rola ewangelizacji”. Ks. Allan powiedział, że misja to wychodzenie, a wychodzenie na spotkanie innych ma być pasją, która ożywia każdego chrześcijanina. Udając się na misję, powinniśmy pozostawać w intymnej relacji z Jezusem, ponieważ „nie ma wyjścia bez pozostawania z Jezusem” – podkreślił ks. Allan. 
Wyjście na misję oznacza dzielenie się ze światem radością, którą otrzymaliśmy od Jezusa.
7 kwietnia poszłyśmy na Mszę św. do parafii św. Wincentego Pallottiego w Esso. Mogłyśmy spędzić miło czas z młodzieżą i dziećmi, ponieważ uczestniczyłyśmy we Mszy św. młodzieżowej, po której mogłyśmy zaśpiewać i zatańczyć z dziećmi. Inspirująca była dla nas obecność tak wielu sióstr w parafii. Miałyśmy również chwilę, aby porozmawiać z młodzieżą o Siostrach Pallotynkach Misjonarkach i mamy nadzieję, że zachęciłyśmy niektóre osoby do życia ich powołaniem. Odwiedziłyśmy także Księży Pallotynów, którzy posługują w tej parafii i zjadłyśmy z nimi obiad.
Zainspirowane do przeżywania w pełni naszego powołania
W poniedziałek 8 kwietnia s. Ernestina Patrick Lasway SAC wygłosiła wykład na temat „Życie konsekrowane i odnowa duchowa”. Dzięki tym zajęciom poznałyśmy tło historyczne i rozwój życia konsekrowanego od I do XXI wieku. Poznając różne etapy, zmagania i wyzwania, przez które życie zakonne przechodziło w tym czasie, dowiedziałyśmy się, jak możemy przeżywać nasze powołanie w dzisiejszym świecie. To, czego życie zakonne doświadczyło przez wieki, inspiruje nas do wytrwania w naszym powołaniu i dodaje nam odwagi do podjęcia ewangelizacji.
Z kolei 11 kwietnia miałyśmy wykład na temat „Życie w międzykulturowej wspólnocie”, który wygłosił ks. Florentine Mallya CSSP, przełożony prowincjalny Księży Ducha Świętego. Poznałyśmy elementy misji i ewangelizacji, jakimi są głoszenie, świadectwo, dialog i wyzwolenie. W międzykulturowej wspólnocie mamy być wszystkie uzdrawiającą obecnością dla siebie nawzajem.
Praktyczną część naszej formacji, z inspiracji Ojca Świętego Franciszka, stanowiła troska o nasz wspólny dom, którą okazałyśmy sadząc kwiaty wokół naszego zainaugurowanego w zeszłym roku domu zakonnego.
Tekst: s. Veronica Crasta SAC i s. Felista Dionis SAC
Zdjęcia dzięki uprzejmości uczestników.
Zobacz także galeria zdjęciowa.
