„Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno.[…] Ale teraz idę do Ciebie i tak mówię, będąc jeszcze na świecie, aby moją radość mieli w sobie w całej pełni. Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie
posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie. Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.” (J 17, 11-21)
Pisma Pallottiego – zalecenia Założyciela:
„Zdając sobie sprawę z tego, że Boskie przykazanie miłości zobowiązuje wszystkich ludzi […] do starania się o jedność w dążeniu do prawdziwego dobra, a zwłaszcza w dążeniu do tego, co bezpośrednio dotyczy troski o większą chwałę Boga, zbawienia własnego i bliźnich oraz większego uświęcenia każdego […] zgodnie ze swoim zakonnym powołaniem, mamy we wspólnocie pracować, stosownie do swoich możliwości, dla zbawienia dusz.” (WP I, 137)
