„Wszystko dla nieskończonej chwały Bożej”. Inauguracja i poświęcenie Internatu dla Dziewcząt i Domu zakonnego pw. Św. Wincentego Pallottiego 21.08.2023 r.
Tripura to niewielki stan w północno-wschodnich Indiach. Stan Tripura jest mozaiką wielu języków i grup etnicznych. Istnieje w nim 19 grup plemiennych, z których każda ma swój własny charakterystyczny język. Zetknięcie się jego mieszkańców z chrześcijaństwem jest stosunkowo niedawnym zjawiskiem. Tiprasas (grupa etniczna z północno-wschodnich Indii) twierdzą, że są ludem starożytnym. Byli niezależnym królestwem, rządzonym przez królów, których ród przetrwał do naszych czasów. Decydująca zmiana polityczna nastąpiła po połączeniu z Unią Indyjską w 1949 roku. W ciągu kilku dekad lud, który przez kilkaset lat dumnie żył w harmonii z naturą, niosąc zapach ziemi na swoim ciele, został zmarginalizowany, stał się bezsilny i zależny od innych w każdym aspekcie życia. Kiedy przetrwanie zaczęło być wyzwaniem, a zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych stało się nieosiągalne, ludzie z nowym zapałem wrócili do ziemi. Odsuwając na bok edukację, wzięli do rąk narzędzia rolnicze: kilof, motykę i maczetę, i z pasją zaczęli się zajmować uprawą ziemi na wzgórzach.
Nadejście wiary chrześcijańskiej można porównać do słońca przebijającego ciemność nocy przez leśne listowie. Wraz z nadejściem wielkiego światła, Chrystusa, oczy plemion otworzyły się, tak jak śpiący otwiera oczy, gdy pada na niego światło. Od tego czasu ziarno wiary wzrasta niepostrzeżenie, powoli przekształcając wszystkie dziedziny życia. Kościół nie tylko obudził to pragnienie, ale także sprawił, że ludzie byli w stanie je zrealizować; założyli wysokiej klasy instytucje edukacyjne w najbardziej odległych zakątkach stanu.
Obecność takich instytucji w tak nieprawdopodobnych miejscach nie tylko umożliwiła edukację nawet tym, którzy zajmowali się uprawą roli i spędzili połowę życia w bambusowych domach, ale także zaszczepiła w nieuczonych rodzicach pragnienie, by ich dzieci podjęły naukę. Tak, jak mała iskierka staje się potężnym, nieugaszonym płomieniem, tak i oni pragnęli zobaczyć, jak ich potomstwo zdobywa wykształcenie i uczy się. Nawet osoby mieszkające w odległych wioskach zyskały w ten sposób możliwość kształcenia swoich dzieci, często korzystając z internatów oferowanych przez szkoły.
8 maja 2018 roku Siostry Pallotynki Misjonarki z Prowincji Maryi Matki Bożej Miłości w Indiach wkroczyły na nową ziemię, aby rozpocząć swoją pierwszą misję w Twichakma, Tripura, we współpracy z Ojcami Świętego Krzyża z Prowincji Północno-Wschodniej. Podjęły apostolstwo na polu edukacji, chcąc także wyjść naprzeciw potrzebom miejscowych dziewcząt przez zapewnienie im internatu. Siostry rozpoczęły posługę w bardzo skromnych warunkach, mieszkając w tymczasowo zbudowanym blaszanym domu i opiekując się internatem, który dotąd prowadzili ojcowie.
Dzięki Bożemu błogosławieństwu i hojności dobroczyńców, projekt budowy internatu dla plemiennych dziewcząt został pozytywnie rozpatrzony w 2021 r., lecz z powodu pandemii Covid-19 inwestycja mogła zostać zrealizowana dopiero w maju 2022 r. Fundamenty pod budowę internatu i domu sióstr położono 4 maja 2022 r., a projekt został ukończony 20 sierpnia 2023 r. 21 sierpnia 2023 r. nowo wybudowany internat i dom sióstr zostały zainaugurowane przez s. Helen Lourdusamy SAC, przełożoną prowincjalną Prowincji Maryi Matki Bożej Miłości w Indiach i poświęcone przez ks. Bp Lumen Monteiro CSC, DD, biskupa Agartala, w obecności 15 kapłanów, 19 sióstr zakonnych i około 225 wiernych świeckich oraz dzieci z internatu wraz z rodzicami i opiekunami. Biskup Lumen Monteiro CSC, DD celebrował Eucharystię wraz z ks. Simonem Fernandesem CSC, Przełożonym Prowincjalnym Ojców Świętego Krzyża i 14 innymi koncelebransami. Po Eucharystii odbył się specjalny program, w czasie którego dzieci zaprezentowały swoją kulturę i tradycje poprzez tańce plemienne. Na koniec wszyscy wspólnie spożyli posiłek.
O Panie Boże, Tyś Bogiem, Twoje słowa są prawdą. Skoro obiecałeś swojemu słudze to szczęście, racz teraz pobłogosławić dom Twojego sługi, aby trwał przed Tobą na wieki, bo Ty, Panie Boże to powiedziałeś, a dzięki Twojemu błogosławieństwu, dom Twojego sługi będzie błogosławiony na wieki (2 Sm 7, 28-29).
Tekst: S. Sharmila Pinto SAC, , Przełożona i prowadząca projekt
Zdjęcia: Dkwchang Debbarma, Studio: Dw kwchang photography
Zobacz więcej zdjęć w galerii wydarzenia.
