Jubileusz Życia Konsekrowanego – Limburg 2021

Siostry Pallotynki z Niemieckiej Prowincji z wielką radością i wdzięcznością obchodziły jubileusz 70, 65, 60 i 50 lat konsekracji zakonnej dziesięciu Sióstr. Uroczysta Msza św., była sprawowana w kaplicy domu prowincjalnego w sobotni wieczór 14 sierpnia w wigilię Uroczystości Wniebowzięcia NMP, przez JE Ks. Biskupa Thomasa Löhra, biskupa pomocniczego diecezji limburskiej, który jest bardzo związany z rodziną pallotyńską. W kazaniu Ksiądz Biskup zachęcił nas, abyśmy nigdy nie przestawali ubogacać Kościoła naszym charyzmatem. Uroczystość uświetnił chór z katedry w Limburgu. Dodatkową radością była obecność s. Izabeli Świerad, przełożonej generalnej i s. Josephiny D’Souza, wikarii generalnej, które w tym czasie przeprowadzały wizytacje generalną w Niemieckiej Prowincji. Wszyscy uhonorowaliśmy Siostry Jubilatki wspominając ich biografię i dziękując Bogu za dar ich życia i powołania w naszym misyjnym Zgromadzeniu.

Siostry Jubilatki 15 sierpnia 2021 r.

70-lecie profesji zakonnej

Sr. Bonifazis Kress:

Theresa – nazywana Resi, urodziła się w Fuldzie jako najmłodsza z ośmiorga rodzeństwa. Na wojnie zginęło troje z nich. Po latach szkolnych ukończyła kurs nauk domowych, a następnie opiekowała się chorą mamą, a po jej śmierci została z ojcem. Kiedy wysłała prośbę o przyjęcie do Zgromadzenia do Limburga napisała: „Czuję się wezwana do pomocy w szerzeniu Królestwa Bożego na ziemi”. Rodzina była zgodna co do jej decyzji. Ojciec dał swojej, wówczas nieletniej jeszcze córce, zgodę na wyjazd, a siostra przejęła opieką nad ojcem. Z w wykształcenia ekonomka domowa, pielęgniarka i kierownik kuchni dietetycznej, przez wiele lat Siostra pełniła funkcję asystentki dietetycznej i kierownika kuchni w różnych domach naszego Zgromadzenia. Do czasu zamknięcia wspólnoty przy szpitalu św. Anny w Hadamr w 2004 r., była tam przełożoną przez 17 lat. Wcześniej przez 6 lat była przełożoną w Vallendar. Dziękuję s. Bonifazis, że przez całe swoje życie była wierna temu, co wyraziła w 1948 r., wstępując do Zgromadzenia: „Pragnę gorąco podjąć służbę misyjną u Sióstr Pallotynek”.

Sr. Irmgard Beck:

Irmgard dorastała wraz ze swoimi trzema siostrami i bratem w rodzinie, która „cieszy se najlepszą opinią w parafii i lokalnej społeczności” – jak napisał ksiądz proboszcz jej rodzinnej parafii. Irmgard poczuła głębokie powołanie do służby misyjnej w naszym Zgromadzeniu. Jej serca przepełniała miłość do Boga, na którego wezwanie z radością odpowiadała. Jako dyplomowana pielęgniarka chirurgiczna przez 25 lat pracowała w szpitalu św. Wincentego Pallottiego w Bensberg. Potem przez długi czas mieszkała we wspólnocie w Refrath, a od 2014 r., jest w domu opieki „Felizitas” w Limburgu. Dziękuję s. Irmgard za wewnętrzną głębię i troskę o chorych i o współsiostry. Wiem, że zawsze możemy liczyć na Siostry modlitwę.

65-lecie profesji zakonnej

Sr. Concordia George:

Marianna dorastała jako trzecie z ośmiorga rodzeństwa w rodzinie, która brała czynny i wiodący udział w życiu Kościoła. Pomimo utraty ojczyzny i doświadczeń podczas ucieczki, głębokie zakorzenienie w wierze pomogło jej nigdy nie wątpić, że Bóg podtrzymuje życie wszystkich ludzi. Już od młodości w Mariannie dojrzewało pragnienie wyjazdu na misje. I rzeczywiście w 1957 r., została posłana do Afryki Południowej, gdzie pracowała do 2008 r., pracując jako pielęgniarka oraz prowadząc duszpasterstwo chorych. Po powrocie do Niemiec służył jako zakrystianka w naszej kaplicy w domu prowincjalnym, aż przeniosła się do domu opieki „Felizitas”. Dziękuję s. Concordii, że spełniła pragnienie, które wyraziła w prośbie o przyjęcie do Zgromadzenia w roku 1947: „Chcę wyjechać na misje, aby opowiedzieć o Bożej miłości i dobroci tym, którzy nie znają jeszcze Pana”.

60-lecie profesji zakonnej

Sr. Annemarie Niessen:

Annemarie i jej trójce rodzeństwa, które przeżyło okres niemowlęcy, na drodze wiary czule towarzyszyli rodzice. Ojciec bez wahania podpisał zgodę, aby Annaemarie została siostrą, zgodnie z jej osobistą decyzją. Ona sama odpowiadając na pytanie, dlaczego chce podjąć służbę misyjną, mówiła, że chce pracować z Bożą łaską w służbie ubogim i chorym. Potrafiła to wykorzystać jako dyplomowana pielęgniarka oraz pielęgniarka chirurgiczna. Kiedy s. Annemarie została posłana w 1970r., do Afryki Południowej podejmowała swoją posługę w różnych miejscach: w domu św. Józefa dla dzieci chronicznie chorych, w szpitalu św. Wincentego Pallottiego w Pinelands oraz w zakładaniu ambulatorium dla najbardziej potrzebujących pacjentów. Zanim s. Annemarie wróciła w 2020 r. do Niemiec przez pięć lat była przełożoną prowincjalną Prowincji w Afryce Południowej. Dziękuję s. Annemarie za dar Siostry powołania, by służyć ubogim i chorym. Dziękuję, że przez wiele lat podejmowała Siostra tę wielką odpowiedzialność przełożonej prowincjalnej. Niech Afryka Południowa pozostaje w Siostry sercu, a południowe słońce świeci również dla nas tu, w Limburgu, wraz z Siostry uśmiechem.

Sr. Editha Franz:

Helga dorastała wraz z trójką rodzeństwa w rodzinnym Emsdetten. Jej rodzina również musiała poradzić sobie z ciosami losu – jej siostra zginęła w wieku trzech lat, a jej ojciec zginął na wojnie, kiedy Helga miała zaledwie cztery lata. Mama Helgi odnalazła źródło siły w wierze, którą przekazała swoim dzieciom. O tym, jak ważne były dla Helgi sakramenty w młodym wieku, świadczy fakt, że jako kamienie węgielne w swoim życiorysie wymieniła daty chrztu, pierwszej komunii i bierzmowania. Była przekonana, że Bóg powołuje ją do Zgromadzenia Sióstr Pallotynek i z radością podążyła za tym wezwaniem. Jako dyplomowana pielęgniarka i kapelan szpitala s. Editha pracowała w szpitalu w Erlenbach przez 44 lata. Po powrocie do Limburga powierzoną jej najpierw opiekę duszpasterską naszych starszych Sióstr w domu opieki „Felizitas”, a następnie przejęła kierowanie służbą społeczną do końca 2019 r. w latach 2007-2010 była przełożoną wspólnoty „Felizitas”. Do dziś niestrudzenie pracuje na rzecz Sióstr. Dziękuję s. Edithcie za jej zaangażowanie, za spełnianie małych i większych pragnień Sióstr i za lody, którymi częstujesz nas w gorące letnie wieczory.

Sr. Bernita Rothenberger:

Rita urodziła się pomiędzy trójką rodzeństwa. Miała zaledwie sześć lat, gdy jej ojciec zginął na wojnie. Po latach szkolnych szybko rozpoczęła pracę w przedszkolu, a ze względu na wrodzony talent nauczycielski, zdobyła wykształcenie jako nauczycielka w Marienschule w Limburgu. S. Bernita pracowała w edukacji jako dyrektor i nauczyciel w przedszkolach m.in. w Limburgu, w Eddersheim, Obertiefenbach i Arfurcie. Przez 21 lat mieszkała w Monachium i przez wszystkie te lata setki osób kupowało Siostrty produkty przygotowywane na kiermasze misyjne, wspierające naszą misję w Brazylii. Dziś s. Bernita mieszka w domu opieki „Felizitas”. Dziękuję, że podążała Siostra ż tym, co przeczuwała jeszcze prze wstąpieniem, że jako Siostra Pallotynka chce Siostra przyczyniać się do zbawienia innych. Przed złożeniem ślubów wieczystych poprosiła Siostra Zarząd Prowincjalny o modlitwę za siebie i za cały kurs, abyście każdego dnia na nowo i wiernie podtrzymywały swoją decyzję. Dziś razem jesteśmy tutaj – wierna od 60 lat.

Sr. Ephrem Else Lau:

Elsa urodziła się we Frankfurcie nad Menem. W czasie wojny przez jakiś czas mieszkała z matka i dwom braćmi w dolnej Frankonii. Kiedy miała osiem lat, jej ojciec zginął na wojnie. W dokumentach zawierających prośbę o przyjęcie do Zgromadzenia, znajduje się także opinia proboszcza z parafii we Frankfurcie, w której możemy przeczytać, że Elsa była zawsze lojalna wobec rodziny oraz była pomocą i wsparciem dla matki. Sama s. Ephrem w prośbie o przyjęcie napisała, że chce podjąć służbę misyjną z miłości do Chrystusa i do ludzi oczekujących na Jego przesłanie. Po studiach socjologicznych s. Ephrem ukończyła doktorat na Uniwersytecie w Monachium, gdzie pracowała jako adiunkt, zajmowała również stanowiska dydaktyczne na innych uniwersytetach. Była również wikarią i przełożoną prowincjalną. W 1985 roku wyjechała do Brazylii, gdzie była zaangażowana duszpastersko oraz przez pięć lat była mistrzynią naszych brazylijskich Sióstr. Po 20 latach w Brazylii wróciła w 2015 r., do Limburga. Dziękuję s. Ephrem, że jej codzienne życie jest spełnieniem prośby, aby z miłości do Chrystusa i do ludzi podejmować wszelkie działanie. Siostry wierność w modlitwie i troska o wszystkie współsiostry są wielkim darem dla naszego Zgromadzenia. Czy w Brazylii, czy w Niemczech Siostra nigdy nie straciła wrażliwości na potrzeby innych i nigdy nie odmówiła pomocy.

Sr. Marie Luise Braun:

Marie Luise dorastała z czwórką rodzeństwa w rodzinnym Merchweiler w Saarland. Uczęszczała do szkoły dla pracowników opieki nad dziećmi. Jako siedemnastoletnia dziewczyna zgłosiła się do Zgromadzenia pisząc, że chce pomóc Panu ratować dusze. S. Marie Luise pracowała jako dyplomowana pielęgniarka w przedszkolach w Hangelar, Wehrden, Eddersheim i Obertiefenbach. Miała wyjątkową intuicję, a talent muzyczny pomagał jej w kontakcie z dziećmi. Swoją miłością do muzyki dzieliła się jako organistka, flecistka i solistka w chórze. Przez długi czas prowadziła archiwum medialne. Dziękuję s. Marie Luise, że pomimo młodego wieku wytrwała na drodze powołania. Miała Siostra szczególny dar towarzyszenia najmłodszym w taki sposób, aby mogli odkrywać i rozwijać swoje talenty. Potrafiła Siostra to robić, ponieważ sama była bardzo utalentowana i dzieliła się tym z innymi.

Sr. Regina Hollingshaus:

Irmgard urodziała się w Kolonii jako jedyne dziecko swoich rodziców. Kiedy miała roczek rodzina przeniosła się do Erbach w Taunus. Z prośbą o przyjęcie do Zgromadzenia, odnajdujemy także opinię księdza proboszcza, który delikatnie nadmienia, że rodzicom jest bardzo trudno zaakceptować decyzję córki, do której ona sama dojrzewała długo. Irmgard pragnęła uczestniczyć w szerzeniu wiary i czuła, że Pan Bóg kieruje ją do Zgromadzenia Sióstr Pallotynek. S. Regina ukończyła pielęgniarstwo i pielęgniarstwo dziecięce. Pracowała w naszych szpitalach w Hadamar i Bensberg. Prze 23 lata pracowała jako pielęgniarka w opiece paliatywnej w naszym domu opieki św. Józefa w Refrath. Przez 6 lat była tu przełożoną, a w latach 1980-86 była radną w Zarządzie Prowincjalnym. Dziękuję s. Reginie za piękną obecność na ostatniej drodze wielu ludzi, którymi się opiekowała i potrafiła pokazać im niebo jako cel naszej ziemskiej wędrówki. Zostawiła Siostra rodziców, aby nieśc Chrystusa potrzebującym – dziękuję za Siostry radykalną odpowiedź na głos, który usłyszała Siostra w swoim sercu.

50-lecie profesji

Sr. Gertrud Meiser:

Wraz z dwiema starszymi siostrami Gertrud dorastała w Merchweiler. Rodzina była zakorzeniona w wierze, a ciotki zachęcały siostrzenice do pilnej modlitwy. Ksiadz proboszcz napisał o Gertrudzie: „Nie można powiedzieć o niej niczego negatywnego, wręcz przeciwni, według ludzkiego osądu wszystkie przesłanki powołania powinny być spełnione”. W wielu słowach wyraził, że Gertrud chętnie poszła za wezwaniem Pana. W ramach przygotowań do przyjęcia do Zgromadzenia, s. Rosa napisała: „Każda postulantka powinna przywieźć swoją własną czarną sukienkę, prostą i niezbyt krótką, nieco poniżej kolan. Postulantki nie nosza już peleryny”. S. Gertrud studiowała zarządzanie biznesem na Uniwersytecie Nauk Stosowanyc w Koblencji. Odbyła także różne kursu w zakresie prowadzenia rekolekcji i edukacji dorosłych oraz korespondencyjny kurs teologiczny w Wurzuburgu. Była zatrudniona jako kierownik administracyjny w różnych instytucjach naszego Zgromadzenia. Pracowała także jako pracownik parafii w Taunsstein-Wehen w diecezji limburskiej oraz kapelan więzienia w Limburgu. Była mistrzynią nowicjatu, wikarią prowincjalną, radną prowincjalną, przełożona domową. Dziękuję s. Gertrud za odpowiedź na Boże wezwanie, by pójść za Chrystusem w naszym Zgromadzeniu. Siostra była zawsze gotowana do podejmowani nowych zadań. Na swojej drodze spotkała wielu ludzi i potrafiła zobaczyć w nich Chrystusa – szczególnie w tych najbardziej potrzebujących w więzieniu. Krok po kroku podąża Siostra drogą, którą wyznacza Pan.