Dzień rekolekcji
Ojciec David Kinnear Glenday MCCJ
24 czerwca 2016
Ewangelia: Łk 24, 36-53
____________________
Kapituły to czas dla spraw zasadniczych i dla rozważenia tego, co ważne i życiodajne. Uczcijmy więc i odkryjmy na nowo to, co jest witalne dla naszej rodziny. Odkryjmy na nowo łaskę, jaką jest nasza rodzina. Siostry Pallotynki Misjonarki istnieją dzięki łasce. Jesteśmy łaską dla wielu. To piękna i wymagająca podróż w głąb łaski – wypływająca z łaski ku łasce.
Czym jest łaska uobecniana przez nas – przez naszą egzystencję?
Spojrzałem na Zasady Życia i odkryłem odpowiedź na okładce: Zgromadzenie Sióstr MISJONAREK Apostolstwa Katolickiego. Skorzystajcie z tego czasu, aby uczcić bycie Siostrami w misji. A w waszym przypadku misją jest Apostolstwo Katolickie – apostolstwo bez granic.
Jak pisze św. Łukasz, łaską misji jest radość. Jego Ewangelia przekazuje, przynosi i ofiarowuje radość. „[Uczniowie] z wielką radością wrócili do Jeruzalem”. Nie tylko z radością, ale z WIELKĄ radością.
Św. Łukasz mówi w swojej Ewangelii o wielkiej radości tylko dwa razy – na początku i na końcu. Po raz pierwszy przy narodzeniu Jezusa: „Oto zwiastuję wam radość wielką”. A po raz drugi, gdy Jezus opuścił uczniów, a oni są zaskoczeni radością. Misja to zaskakująca radość.
Kiedy byłam zaskoczona radością w misji?
Radości tego typu nie da się w sobie wytworzyć. Czym jest radość misji?
Radość uczniów to radość za Umiłowanego; radowanie się misją Chrystusa. Oni mogą się cieszyć, ponieważ Jezus wykonał swą misję. Cieszą się, bo plan Ojca wykonał się w Synu. Święta Trójca doprowadziła swój plan do końca.
Kiedy ja doświadczyłam takiej radości? Jak sprawiła ona, że zachwyciłam się boskim dziełem?
Ta radość jest radością ZA innych.
Czy wzrastam w zdolności radowania się za innych?
Uczniowie cieszą się za Umiłowanego. Radują się z obecności Pana. Apostołowie rozumieją, że Pan będzie z nimi tak, jak tylko Bóg może z nami być – zawsze.
Jak pomogło mi to odkryć na nowo obecność Pana? Jak poznałyśmy Pana? Jak stałyśmy się darem dla Pana?
Teraz rozumiemy, że obecność Pana wśród nas to coś, czego nie da się nam odebrać w misji.
Jest pięć radości:
1) Radość za Umiłowanego (i Umiłowanych).
2) Radość z obecności w misji.
3) Radość ze świata i z naszego człowieczeństwa.
Po prawicy Ojca jest jeden z NAS. Możemy uczcić to, że bycie człowiekiem jest cudowne.
Jak życie misyjne sprawiło, że stałyśmy się bardziej ludzkie?
4) Radość z bycia zaufanym.
„Będziecie moimi świadkami”. Możemy uczcić zaufanie, które Bóg w nas pokłada. On mówi do swych apostołów: „Będziecie moimi świadkami”. Mówi to do tych samych mężczyzn, którzy się Go wyparli, porzucili Go i zdradzili.
To pokazuje, że Pan ma o nas wysokie mniemanie. Ma do nas OLBRZYMIE zaufanie: uczynił z nas córki swego Ojca i swe siostry.
Znajdźcie czas, aby radować się z tego zaufania. Ta ufność daje nam energię, odwagę i nadzieję. Nigdy nie traćcie z oczu faktu, że Pan zna nasze ograniczenia i mimo tego nadal nam ufa. NADAL jesteśmy zaufane. Również św. Wincenty Pallotti Wam ufa.
5) Radość ze Słowa: „To właśnie [znaczyły] słowa, które mówiłem do was, gdy jeszcze byłem z wami” (wers 44).
Misja to miejsce, gdzie naprawdę można usłyszeć Pana i które wymaga prawdziwego słuchania. Znajdźcie czas, aby naprawdę docenić Słowo.
Jakie jest moje doświadczenie Słowa? Czym jest Misja? Jak doświadczenie misji poprowadziło mnie do słuchania?
Nasza duchowa podróż to nie droga przez góry i doliny, ale raczej spiralny ruch w głąb.
Dokąd Pan mnie prowadzi, abym głębiej słyszała Jego Słowa?
W doświadczeniu Misji: jak ono prowadzi mnie do głębszej radości w świecie?
Jednym z celów Kapituły jest wspólne słuchanie i słyszenie.
