Św. Wincenty przeżywa swoją modlitwę zatopiony całkowicie w Bogu. Módlmy się razem z nim:
„Boże mój, w każdym momencie żywisz mnie Twoją Mądrością i niweczysz moją niewiedzę. Napełniasz mnie Twoim niedostępnym Światłem i niszczysz wszystkie moje ciemności. Żywisz mnie Twoją nieskończoną Doskonałością i niszczysz we mnie wszelką niedoskonałość. Żywisz mnie Twoim nieskończonym Bytem i niweczysz całe me straszliwe życie, moją istotę godną pogardy człowieka grzesznego i, cudem Twojego Miłosierdzia, po tym jak nieskończenie wiele razy zasługiwałem na to, aby utracić Boga na zawsze, sam Bóg, wraz z całą swoją Naturą, Osobami i Przymiotami staje się cały mój, staje się moim pokarmem i karmi mnie zawsze, aby przemienić mnie w całego siebie i sprawić, abym zjednoczył się z Nim. A zatem, ja cały w Bogu, i Bóg cały we mnie: przez to, że jest wieczny sprawia, że mogę osiągnąć każdy czas, przez to że jest nieogarniony sprawia, że mogę być w każdym miejscu jako wieczny i zanurzony w Nim. O Cudzie, O Miłosierdzie!” (por. OOCC X, s. 696-697).
