Samotność wewnętrzna

Skupienie jest prawie tym samym co samotność wewnętrzna.

W nim odkrywamy doczesną samotność naszego serca
i nieskończoną samotność Boga przebywającego w nas.

Dopóki te dalekie horyzonty nie otworzą się w samym centrum naszego istnienia,
nie możemy widzieć świata w rzeczywistej perspektywie.

Nasze sądy mijają się z prawdą rzeczy.

Ale człowiek duchowy – mówi św. Paweł – ma sąd o wszystkich rzeczach.

I może go mieć, ponieważ jest od nich oderwany przez swoje wyrzeczenie,
swoje ubóstwo, swoją pokorę i swoją nicość. Widzi je więc tylko w Bogu.

A widzieć je w ten sposób, to sądzić je tak, jak sam Bóg je sądzi.

Logo: M. Caldonazzi – Right of use: Sr. Maria Dörig