PARAFIA pw. ŚW. BENEDYKTA MOOR: 1938-1946
OMAHO, Nebraska
„Mała Afryka Ameryki”
Benedykt urodził się w 1526 r. z „afro” rodziców, niewolników, w posiadłości w pobliżu Messyny, Sycylia, Włochy. Jeszcze jako dziecko został uwolniony przez swego pana, ale sąsiedzi pogardzali nim ze względu na jego i pochodzenie. Został pustelnikiem 
franciszkańskim, a później bratem we wspólnocie. Szczególną miłością darzył ubogich, posiadał też dar mądrości nie zdobytej z książek. Po śmierci (1589) jego kult rozprzestrzenił się po całym świecie, a Murzyni w Ameryce Północnej ogłosili go swoim patronem. Kanonizowany w 1807 r. przez papieża Piusa VII. (A Saint a Day, Berchman w Bittle, OFM, 1958)
„W 1920 roku „czarni” nie byli mile widziani pośród „białych” w kościele. W późniejszych latach mogli co prawda wejść do środka, ale musieli siedzieć z tylnych ławkach i czekać spokojnie an swoją kolej aż wszyscy „biali” przyjmą Eucharystię. Parafia pw. Benedykta Moor powstała w 1920 r. jako kościół misyjny, ale dopiero po kilkudziesięciu latach stała się parafią diecezjalną.
Krokwie w dzisiejszym kościele drżą od radosnej muzyki gospel … Parafianie klaszczą w rytm muzyki, a także gdy chcą wyrazić aplauz podczas homilii. Na zakończenie Mszy… entuzjazm trwa nadal. Kościół jest wyjątkowy. Jest to jedyna afro-amerykańska parafia katolicka w całej Nebrasce”.(Phil Nero: Jesuits: Ignatian spirituality: Saint Benedict the Moor).
W 1938 r. proboszczem w tym kościele był ks. James Preuss SJ. Wcześniej pracował z siostrami pallotynkami w British Honduras i teraz zaprosił nasze siostry w Stanach Zjednoczonych do pracy w swojej parafii. Ss. Igantia Havers, Innocentia Fett, Annunciata Heiman i Odorica Schnitzler otworzyły szkołę. Pierwszy klasztor był czymś nadzwyczaj prostym, troszkę więcej niż „buda” – wcześniej służyła jako schronienie dla pracowników firmy transportowej. W następnym roku kościół otrzymał wikarego na pełny etat i odtąd Msza mogła być odprawiana w domowej kapliczce o wymiarach 4×9 stóp.
Niemieckie pallotynki musiały się zmierzyć z zupełnie odmienną kulturą. Dzieci miały bardzo żywy temperament. Parafia stała słabo z finansami.
S. Anita Fromm, dziewczyna z miasta, opowiadała, jak kiedyś wróciła do domu ze szkoły w porze lunchu. Lodówka była pusta, z wyjątkiem torby z kilkoma jajami. Wyjęła je, zamierzając rozpocząć przygotowanie obiadu, ale ze względu na wchłoniętą wilgoć, torba rozmiękła i jaja znalazły się w wiadomym stanie na podłodze S. Emilia Gemmeke, praktyczna „pani”, akurat weszła do kuchni. S. Anita we łzach, a s. Emilia rozbawiona sytuacją. Wspólnie udało im się zeskrobać z podłogi wystarczającą ilość żywności na lunch, i życie potoczyło się dalej.
Szkoła została zamknięta w 1945 roku przez ss. Igantię Havers, Charlottę Kovacs, Anitę Fromm i Geraldinę Thompson. Siostry podjęły apostolstwo gdzie indziej.
Kościół pw. św. Benedykta Moor – stan obecny
0
