LAUREL, MARYLAND
Richard Snowden, bogaty walijski Quaker z końca XVII wieku, pierwotnie był właścicielem gruntów, na których z czasem powstało miasto Laurel. Kilka pokoleń później, ok. 1810 r., Nicholas Snowden wybudował olbrzymi młyn nad rzeką Patuxent River, w pobliżu przyszłej lokalizacji kościoła Najświętszej Marii Panny.
St. Mary of the Mills Church w Laurel
W rejonie tym powstało również wiele przędzalni, w których -jak wynika z ewidencji ludności z początku lat 1900. – pośród wielu pracowników zatrudnione były także dzieci.
Wczesna historia szkoły podstawowej St. Mary of the Mills (Matki Bożej z młynów) i dzieje Pallotti High School pokrywają się ze sobą.
Szkoła St. Mary of the Mills
Szkoła powstała w 1893 roku z inicjatywy ks. Caughy, z zarejestrowanymi na początku czterdziestoma uczniami; lekcje prowadzono w części zakrystii kościoła.
W dniu 9 lipca 1911 roku do parafii St. Mary of the Mills w Laurel został przydzielony ks. Józefa Alojzego Myer. W 1917 roku szkołę przeniesiono do dużego domu zbudowanego z kamienia, będącego własnością dr. Theodore Jenkinsa, budowniczego kościoła Matki Bożej. Budynek liczył sobie na ponad 150 lat. Szkoła została przemianowana na St. Mildred’s Academy, na cześć siostry ks. Myera, s. M. Mildred Myer, członkini Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia.
Dom z późniejszego okresu, gdy był już częścią St. Mildred’s Academy. Po wyburzeniu na tym miejscu powstała Pallotti High School. Foto: http://www.laurelhistory.org/capron/
Szkoła przyjęła nazwę St. Mary of the Mills, gdy proboszczem w 1943 roku został ks. Hugh Breen. Kamień węgielny pod nowy budynek położono w 1953 roku. Część kamieni ze starego budynku zostało wykorzystane do ozdobienia frontu nowej szkoły.
W roku 1917 Sióstry Miłosierdzia zapewniały swój personel szkole. Od 1921 do 1934 roku, grono uczących obsadzone było przez Siostry Świętego Józefa z Chestnut Hill w Pensylwanii. W 1934 r. ks. Myers miał problemy finansowe i chcąc się uwolnić od ciężaru, pragnął odejść ze szkoły. Księża pallotyni poinformowali siostry pallotynki o sytuacji. Ostatecznie siostry zdecydowały o zakupie nieruchomości. Pionierkami tego apostolskiego przedsięwzięcia były: ss. Vincentia Rogge, Kostka Hansen, Henrica Roettgen, Dolores Belniak, Mary Bede Kurth, Fidelis Blatt i Madeleine Lopez. Ss. Carmencita Brown i Constance Domning, nowicjuszki II roku i studenci ze szkole średniej, także współtworzyli wspólnotę domową. Laurel było biedne na początku. Siostry i pan Mehahik pousuwali stare tapety i odmalowali ściany w klasztorze i szkole. Cały ten czas żyli w oczekiwaniu na paczki żywnościowe z Huntington.
Siostry nie otrzymywały wynagrodzenia w szkoły podstawowej, z wyjątkiem opłat z tytułu czesnego: jednego dolara miesięcznie, dziesięć dolarów rocznie od każdego ucznia. Wsparcie finansowe pochodziło z „St.Therese Collection”. Każda parafia w Baltimore organizowała zbiórkę pieniędzy, które następnie wysyłała do Arcybiskupa. Biedniejsze parafie mogły się ubiegać o zwrot pieniędzy.
„Little Flower League” przekazywała roczną składkę w wysokości $350 do $400.
Prasa katolicka Pittsburgha wspomniała w jednym artykule z roku 1952 o szkole St Mary of the Mills: „50 dzieci w szkole czteroklasowej, bez jakichkolwiek urządzeń wodno-kanalizacyjnych, bez wystarczającego ogrzewania, ani placu zabaw, ani biblioteki, prawie nic, oprócz dobrych sióstr, które je uczyły”.
Klasy powiększyły się do 65 uczniów, a nawet 70 w następnych latach. Nowy budynek miał duże sale lekcyjne. Urządzono też plac zabaw, by umożliwić dzieciom przebywanie na świeżym powietrzu i rozładowanie nadmiaru energii w czasie przerw.
Widok na Laurel
Siostry opuściły szkołę podstawową, ponieważ nie dysponowały ludźmi do kontynuowania tego apostolstwa.
0
